oh god.

Gay does not mean "interested in you
Lesbian does not mean “probably going to hit on you.
Homosexual isn’t a horny caricature trying to fuck you.
Bisexual does not mean “wants to have a threeway.”
Pansexual doesn’t mean ‘fuck everything and anything’.
Asexual doesn’t mean “slut-shaming prude who wants everyone to stop having sex ever.”

Get over yourself.

Ο ουρανός ετοιμάζεται να σβήσει τους προβολείς.
Τα φώτα, οι κολόνες στον κεντρικό δρόμο, που άλλοτε έσφυζε από ζωή μα τώρα έρημος, αρχίζουν να αχνοφαίνονται.
Μυρίζει βρεγμένο χώμα, μα πάει μια εβδομάδα που έχει να βρέξει.
Μυρίζει ανθισμένη αμυγδαλιά, μα η άνοιξη αργεί ακόμα.

Μια σκιά, ακουμπισμένη στα κάγκελα, με ένα πλατύ χαμόγελο για συντροφιά,
κοιτά με βλέμμα αδειανό έναν κλειστό δρόμο.
Ένα βουητό πλησιάζει από κάπου μακριά. Τεντώνομαι. Προσπαθώ να ακούσω.
Μήπως είναι λόγια; Κουβέντες που στο διάβα του παρέσυρε ο αγέρας;
Ή μήπως... Ναι, μήπως είναι ένας ρυθμός; Μια μελωδία;
Πλέον, τ' ακούω καθαρά.
Είναι λόγια ακουμπισμένα σε γρήγορο ρυθμό. Μοιάζουν λόγια του έρωτα απάνω σ' ένα ρυθμό του ενθουσιασμού.
Είναι η φωνή ενός αγοριού που λέει τα λόγια. Είναι φωνή παιδιού.

Η σκιά μοιάζει να τα 'χει ξανακούσει. Κουνά νωχελικά το κορμί της.
Ο αέρας της ανακατώνει τα μαλλιά.
Επιμένει να κοιτά τον αδειανό δρόμο και να χαμογελά.

Στρέφει το βλέμμα ψηλά. Τα πάντα γύρω έχουν γίνει μαύρα.
Πάει καιρός που τ' αστέρια παίζουν κρυφτό με τα σύννεφα...

Μου λείπεις...

Και τι γίνεται όταν συναισθήματα που για καιρό πάλευες να θάψεις βγαίνουν –ξανά- στην επιφάνεια; Τι γίνεται όταν απλά δεν μπορείς να ξεχάσεις; Δεν μπορείς να ξεχαστείς…
Τι γίνεται όταν το μόνο που  ζητάς είναι ένα βλέμμα; Ένα βλέμμα αποκλειστικά δικό σου που θα σου χαρίσει μερικές στιγμές απόλυτης θαλπωρής; Ένα βλέμμα ικανό να ζεστάνει πέρα για πέρα την παγωμένη ψυχή σου. Ένα βλέμμα ικανό να προστατέψει κάθε πληγή. Ένα βλέμμα ικανό να διώξει κάθε φόβο. Ένα βλέμμα ικανό να σου χαρίσει τον ουρανό ολάκερο…
Τι γίνεται όταν το μυαλό σου αρνείται πεισματικά να διαγράψει κάποιες στιγμές; Εκείνες τις στιγμές.
Τι γίνεται όταν νόμιζες πως με την απουσία, όλα θα «είναι καλύτερα»;
Τι γίνεται όταν –ακόμα και τώρα- δεν μπορείς να απαντήσεις σε αυτό το «γιατί» που  βουίζει μέσα σου; Όταν ποτέ δεν κατάλαβες γιατί απλά σου «απαγορεύτηκε»;
Τι γίνεται όταν φοβάσαι πως ο έρωτας μοιάζει με ένα συναίσθημα σαν κι αυτό;
Τι γίνεται όταν θέλεις τόσο απεγνωσμένα να μιλήσεις; Να το μοιραστείς γιατί απλά είναι τόσο βαρύ για να το  κουβαλάς μόνος…
Τι γίνεται όταν «σου λείπει», μα ξέρεις πως ποτέ, ποτέ…

Μου έχεις λείψει. Μου λέιπεις.
Μου λείπει η καθημερινότητά σου. Μου λείπει το αυτάρεσκο χαμόγελό σου. Μου λείπουν τα μάτια σου. Μου λείπει ο εαυτός μου κάθε φορά που με κοιτούσες.
Μου λείπεις.
Καληνύχτα.

Τα παιδιά στο σκοτάδι.

Ρωτάς γιατί. Και πώς. Και δηλαδή τι.
Και περιμένεις στ' αλήθεια να σου πω. Και το περιμένω κι εγώ.
Δε θέλεις να ξέρεις.
Δεν ξέρω.
Έτσι.
Έτσι είμαι εγώ. Έτσι είμαστε εμείς.

Έτσι είμαστε εμείς.
Εμείς πάντα θα γελάμε και πάντα θα κλαίμε.
Πάντα θα κοιτάζουμε με σβησμένα μάτια, εικόνες μουτζουρωμένες από μάσκαρα ανακατεμένη με μπογιά.
Θα αγαπούμε, θα μισούμε· θα το κρατάμε για εμάς, για εμάς και τα φαγωμένα μολύβια μας.
Θα ερωτευόμαστε ιδέες· δε θα ξέρουμε να ερωτευόμαστε ανθρώπους.
Θα ακούμε μελωδίες από σπασμένα βιολιά και θα φτιάχνουμε με τη φαντασία ιστορίες, θα πλάθουμε σενάρια -κάποια μέρα, ίσως ανεβούμε στο σανίδι και τα παίξουμε, πού ξέρεις;
Θα αγκαλιάζουμε μαξιλάρια και θα φιλάμε τα χέρια μας.
Θα μιλάμε με τρεμουλιαστή φωνή κάτω από τις οργισμένες κραυγές.

Έτσι είμαστε εμείς.
Εμείς πάντα θα παίζουμε με τα αίματα.
Πάντα θα κρυφογελάμε με ηλίθια αστεία.
Θα χορεύουμε σε ρυθμούς βαλς και θα λικνιζόμαστε σαν από άλλη εποχή παρμένοι, εποχή πιο παλιά, πιο αθώα, πιο γλυκιά.
Θα τρέχουμε σε δρόμους άδειους από αυτοκίνητα· προορισμός: κενό.
Για εμάς πάντα τα τραγούδια θα σβήνουν καθώς πλησιάζουμε.

Έτσι είμαστε εμείς.
Εμείς πάντα θα λέμε νωρίς καληνύχτ· κι ύστερα, νωρίς, θα φεύγουμε.

Έτσι είμαστε εμείς.
Μη με ρωτάς. Και μην αναρωτιέσαι.
Πάντα έτσι θα είμαστε εμείς.
Αλήτικες ψυχές, να βαδίζουν χωρίς φώτα πλάι στις σπασμένες μπάρες.
Αποτσίγαρα και καρφιά από μετάξι.
Μη φοβάσαι· έχουμε όλοι μας φτερά.
Πάψε να ρωτάς μονάχα. Μη με ρωτάς και μην αναρωτιέσαι,έτσι είμαστε εμείς.

ορεβουαρ

 Παντα πιστευα οτι η κλισε ατακα "Γιατι πινεις""Γιατι εχω πραγματα μεσα μου που πρεπει να σκοτωσω" ειναι υπερεκτιμημενη και εξυπνη μονο οταν εισαι 14.
 Λαθος.
 Υποθετω πως εχω κ εγω πραγματα να σκοτωσω μεσα μου.Βασικα,ειναι μπερδεμενη η κατασταση.Τα χω σκοτωσει ολα.Δεν θυμαμαι αν ηταν το οινοπνευμα,η το γεγονος οτι δυστυχως ωριμαζω και αφηνω το ντραμα(Αληθεια,οταν ωριμαζεις γινεσαι αναισθητος καριολης?Η μονο σε εμενα ετυχε αυτο?).Τελοσπαντων,εχω κατι μικρο που προσπαθω να σκοτωσω,αλλα δεν ψοφαει το γαμημενο.Οπως το κοβω,πιο ευκολα θα ψηθουν τα σπλαχνα μου απο το αλκοολ,παρα αυτο.Εχουμε και κριση και τα ναρκωτικα ειναι ακριβα.(Ελατε,τρεξτε ολοι να γραψετε ποσο μαλακας ειμαι ,ποσο ασχημα ειναι αυτα που λεω.Μετα μπειτε στη φουστα της μαμας σας ,διοτι εγω γραφω,και γραφω οτι θελω,κ αν θελω να πω οτι οποιος εχει μεγαλα βυζια εχει τζαμπα ναρκωτικα,θα το πω.Κανενα απο εσας τα βλαμμενα δεν θα με λογοκρινει,στη τελικη να πατε να γαμηθειτε να στρωσετε)
 Αυτο που προσπαθω επιμονα να πω..
 Γαμα το.
 ΜΗ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΥΣΤΗ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ.ΑΝ ΤΗ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ θα βγαλω σπυρακια παντου.Δεν ειναι ο ερωτας ετσι ,ειδικα σ αυτη την ηλικια.Ο ερωτας ειναι σκατενιο πραμα ρε.Υπουλο,ισοπεδωτικο,εθισμος.Βρωμικο.Ταπεινωτικο και σκετη ξεφτυλα.Χιλιες φορες στεναχωρια και δυο-τρεις χαρα(που δεν κραταει και πολυ).
 Πισω στο θεμα μας.Οσοι με διαβαζετε πιο συχνα ,θα εχετε ισως καταλαβει οτι 1.απεκτησα ζωη 2.ειναι αρκετα ευχαριστη και ηρεμη.Ασε που χαιρομαι τελικα με το σχολειο.Ειναι σαν να εχω μια μικρη,δικη μου πραγματικοτητα,ολοδικη μου,καταδικη μου,δεν τη ξερει σχεδον κανεις.Οπως και να χει,το προβλημα ειναι οτι εχω πεσει σε τελμα,αγαπητα μου παιδια.(που λεει ο λογος.)Δεν μπορω να γραψω,διοτι ειμαι χαρουμενος και πληρης(σαν γαλα).Η μιζερια,η γκρινια και τα ρεστα με εχουν,δυστυχως η ευτυχως,εγκαταλειψει.Σας ευχαριστω για τα βιουζ,,αλλα δυστυχως εμπνευση παπαλα,ασε που οσο πιεζομαι δεν γραφω και τιποτα καλο.Φυσικα το μπλογκ θα το αφησω ανοιχτο,θα περιμενω μεχρι να ξαναγαμηθει η ζωη μου για να μπορεσω να παρω τιποτα της προκοπης,η ισως καποια μερα μου σκασει καμια τρελη εμπνευση και γραψω κανενα βιβλιο.Μεχρι τοτε,οχι αντιο,αλλα
εις το επανιδείν

Me feat me.

Βασικα οχι οτι δεν ενδιαφερομαι,ενδιαφερομαι αλλα τοσο λιγο ωστε να μην ενδιαφερθω.Δεν ξερω αν με πιανεις σε εχω δει πως τα πιανεις αυτα καμια φορα.Δεν με νοιαζει αν αυτο που βλεπω ειναι ασχημο , δεν μου κανει αισθηση πλεον.Αλλα γιατι να ΠΡΕΠΕΙ να μου κανει?Επειδη αυτο επιδιωκεις? Χερομαι που βρισκεις τον χρονο ,ισως και εγω να τον εχω αλλα δεν με νοιαζει. Τωρα το κατα ποσο ειναι αστειο αυτο, ναι....ειναι αλλο θεμα...ποτε δεν θα πω οχι στο γελιο,στην κλαψα ισως...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙΣ.Ενιγουει...αν δεν καταλαβαινεις θα σου πω εγω ποσο αστειο ειναι.Το να φασκεις και να αντιφασκεις υποθετω πως ειναι χαρακτηριστικο της ηλικιας σου , ναι...γιατι οχι! Το να μιλας για τον εαυτο σου λεγοντας οτι διαφερεις απο τα υπολοιπα παιδια της ηλικιας σου και αυτο της ηλικιας σου ειναι .Ομως ειναι πραγματα που θεωρω οτι δεν ειναι της ηλικιας σου, θελει χρονια εξασκησης κακιας και εγωισμου.Ατομα στην ηλικια της μανας μου το τερματισαν παντως και εσυ απο μικρη στα βαθια.ΜΑ ΤΟΣΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ?Το μονο που εχει σημασια ειναι να χορτασεις το υπερβαρο εγω σου?Ναι και εγω θα παρω την ξεχασμενη φιλη απο το δημοτικο να βγουμε γιατι μολις εμαθα πως κανει παρεα με το γκομενακι που σταμπαρα μπας και το φερει..και εγω θα ριξω ψαρεμα για πραγματα που δεν θα επρεπε να ξερω, και εγω θα βγω με το λαθος ατομο σε καποια φαση που ολες μου οι φιλες θα ειναι κατειλημενες,αλλα θελω να πιστευω πως δεν θα το κανω ποτε μου αθλημα. Επειτα,ασε με να σου πω ενα ακομα χαρακτηριστικο της ηλικιας σου.Δεν ξερεις να χειριζεσαι την ελευθερια που σου δινουν(αν και παραξενο γιατι απο οσο βλεπω μπορεις και χειριζεσε πολλες καταστασεις ΑΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙΣ).Οι γονεις σου ,σου λενε κλασε , και εσυ ριχνεις χεσιμο στα κρυφα παντα.Γιατι εισαι τοσο μαγκας που το μεθυσι σταματαει λιγο πριν το κατωφλι του σπιτιου σου. Tωρα το πιο αστειο απλα ειναι οτι ειμαι αναγκασμενoς να σε δω να ρεζιλευεσε .... οπα σορρυ....να λαμπεις ηθελα να πω.

harder,faster,forever fucking after

Γυρναει.Γυρναει καθε φορα ολο και πιο δυνατο και επικινδυνο.Ειναι τοσο ορμητικο αυτη τη φορα.Θα πρεπε να φοβαμαι ομως εχω τη δυναμη να το αντιμετωπισω.Δε θελω να με κρατησει κανεις αυτη τη φορα.Μπορω και μονος μου.