Ομως,υπαρχουν αυτες οι εμπειριες,που σε αλλαζουν για παντα.Που σε κανουν απο χαρουμενο ανθρωπο ενα μιζερο ανθρωπακι βουτηγμενο στο μισος,η σε καπως πιο ιδανικες περιπτωσεις,στις καταχρησεις,την καταθλιψη,τον φοβο.Και καταληγεις να μενεις αδειος.Ενα κουφαρι που αποζητα την ηδονη σε καθε της μορφη,μπολικο σεξ,φαγητο,ουσιες,υπνος.Μπορει ο χρονος να γιατρευει τα παντα,ομως μερικες φορες του παιρνει  πολυ περισσοτερο χρονο απ οσο υπολογιζαμε.Κ εκει που νομιζεις οτι ολα τελειωσαν,να πεταγεσαι το βραδυ απο τον υπνο σου,καθιδρος,καθως ολες οι κακες αναμνησεις σε πλησιασαν υπουλα σε μορφη εφιαλτη.


 Το να παψεις να εισαι δυστυχισμενος,απαιτει δυναμη.Τεραστια δυναμη.Οτι αποθεματα ψυχικης αντοχης διαθετεις πιθανοτατα.Ομως,οταν ο πονος τελειωνει,τοτε αρχιζει η πραγματικη δοκιμασια.Γιατι,αυτο που σκεφτομαι εδω και πολλεεες μερες ειναι πως το να μην εισαι χαρουμενος ειναι εξουθενωτικο,ομως το να εισαι χαρουμενος ειναι εξισου δυσκολο.