Τσιγαρα δεν ειχα,η κοκα κολα τελειωσε,ηθελα τοσο πολυ να παω τουαλετα αλλα βαριομουν να σηκωθω.
Μετα απο ολιγολεπτο ψαξιμο βρηκα ενα κουτακι κοκα κολα χωμενο πισω απο διαφορα τροφιμα στο ψυγειο.Δεν ηξερα ακριβως αν την ηθελα,ομως σε ενιωθα να ξενυχτας μαζι μου.Κατι σαν σιωπηλη συμπαρασταση στο αδιακοπο βουητο στο κεφαλι μου.
Ξερω ποσο θα πονεσει,το ξερω γαμωτο,ομως δεν μπορω να αντισταθω στα παθη μου,δεν μπορω,δεν μπορω,απλα δεν μπορω.Δεν ξερω πλεον αν ειναι παθος η απλα εγωισμος.Ξερω πως πρεπει.Ξερω πως δεν μπορω να μεινω με το "τι θα γινει αν". Δεν φταιω εγω.Νιωθω πως χανω το μυαλο μου.Ακομα και τωρα δυσκολευομαι να κατανοησω τι γραφω.Γραφω ασυναρτησιες.Τουλαχιστον δεν νιωθω τοσο πια.Ομως με λιγες σου λεξεις,μου προκαλεις γαληνη.Βεβαια,συχνα με αηδιαζεις.Κι ισως να μην ξερεις,πως καθε λεπτο,εχω το γαμημενο το βρωμονομα σου στο στομα μου να κλωθογυριζει.Ολο αυτο το συνοθηλευμα απο σκεψεις και δειγματα αισθηματων,ομως ευτυχως δεν νιωθω σχεδον τιποτα δυνατο.Ακομα...
Αραγε θελει μαγκια να αφεθεις σε κατι που θα σε πονεσει?Η απλα ηλιθιοτητα?
Ο πονος ειναι ανθρωπινος,η μηπως τελικα ειναι για τους αδυναμους?
Υπαρχουν ανθρωποι που οντως δεν εχουν συναισθηματα?
Επιπλεον,αυτες οι βρωμικες ηδονες που δοκιμαζουμε ολοι μαζι ,μα θελω να νιωσω ζωντανoς,γελαω με το ποσο μπουρδελο εχουμε γινει μεταξυ μας ολοι,και φταιω εγω,μονο εγω,εγω τα ξεκινησα ολα,μεχρι και στα στανταρ ζευγαρια εγω κανω κονε,νιωθω σαν σεναριογραφος σε δραμα.
Μονο εμενα,ετσι δεν ειναι?Μονο εμενα.Μονο εγω καταφερνω και βγαζω αυτο το κατι στους κακους ανθρωπους,διοτι ακροβατω μεταξυ βρωμιας και λυτρωσης.Γ αυτο και αφηνω το στιγμα μου.Γ αυτο και η αληθεια,αν ειναι αληθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.